Danny Bonte

Art Rock Show – Walking up That Valley (Week 7)

Needlepoint is een werkelijk unieke band uit Noorwegen rond multi-instrumentalist Bjørn Klakegg. Ze werkt met leden van Elephant9, Møster! en Bigbang. Fans van Soft Machine, ELP en Camel zullen zich meteen thuis voelen met deze warme terugblik op de hoogtijdagen van de experimentele rockmuziek.

Alex Driessen van Prog Wereld: “Het gebruik van klavecimbel, viool, fluit en een koor(tje) voegen extra lagen toe aan een album dat al barst van de ideeën. De luisteraar wordt heen en weer geslingerd tussen dromerige vintage toetsenpartijen, drukke drums en percussie, geestverruimend, jazz-getint gitaarwerk en inventieve, krachtige baslijnen. Klakegg’s zachte en melodieuze stem krijgt genoeg ruimte in de mix, terwijl de teksten verhalen over de weg tussen realiteit en fantasie.

De inmiddels kenmerkende stijl van Needlepoint klinkt op zijn best in openingsnummer Rules Of A Mad Man: heerlijke aan Robert Wyatt en John Marshall (Soft Machine) refererende drums van Olaf Olsen met daarnaast de geprononceerde baspartijen van Nikolai Hængsle, het fuzzy orgeltje van David Wallumrød en de zachte, soms fluisterende stem van Klakegg, die nog steeds doet denken aan Caravan’s Pye Hastings.… Read more...

Art Rock Show – 4.Wymiar – 4th Dimension (Week 6)

Progressieve rock is een internationale zaak geworden en de band ProAge uit Polen is daar een goed voorbeeld van. De groep werd in 1985 opgericht en wat later ontbonden, kende in 2008 een nieuwe start en onderging vijf jaar geleden een grote bezettingswissel.

Prog Archives review: ” Three albums are coming out including this next “4th dimension” from January 1st. Soundings of metal, rock, pop, a little new-wave, art-rock in fact where the progressive wanderings arrive without omen, a mixture of FM, climatic and spatial titles. An album rather complicated to read but strewn with unforgettable and intense moments; tunes so varied that I cannot provide you with a particular musical genre. (…)

PROAGE, do not forget them just for this masterpiece coming from elsewhere out of time, PROAGE or the uncompromising sound with the omnipresent synth of Krzysztof, the expressive voice of Mariusz, a wandering in the 4th dimension speaking of the bad moment of time through the tasting of a cup of tea; singular harmonies that can start with the progressive of the 70’s, the revival of the 80’s and 90’s, heavy riffs as well as acoustic passages; a record that struck me with this daring fusion of various sounds.”… Read more...

Rock On! Wednesday, 3 February – Roxy Music (Roxy Music, 10CC, Quatermass, Kevin Ayers, Sparks)

Psychedelic, heavy, prog and more innovating sounds spanning the late 60s and the early 70s – Wednesday December 23rd. Dan’s pick of the week: Roxy Music (Roxy Music), 10CC (10CC), Quatermass (Quatermass), Kevin Ayers (Whatevershebringswesing) & Sparks (A Woofer In Tweeter’s Clothing).

Roxy Music werd 50 jaar geleden opgericht door zanger en toetsenist Bryan Ferry die, samen met een aantal van zijn bandleden, van dezelfde Engelse kunstacademie afstamde als The Who en The Rolling Stones. Roxy Music voelde dan ook altijd conceptueel aan – ze waren doelbewust experimenteel, decadent en futuristisch, en er was altijd een opzettelijk visueel element in hun imago.

Zachary Hoskins van Spectrum Culture: “More to the point, Roxy’s self-titled debut is simply a great album. Few other groups have arrived on the scene with such a distinctive, fully-formed aesthetic: the ever-so-slightly queered glamour of cover model Kari-Ann Muller; the stilted, quavering vibrato of Ferry’s vocals and the art-damaged analogue synth noise of resident conceptualist Brian Eno.… Read more...

Art Rock Show – Senpai III (Week 5)

Deze week stellen we Sithu Aye aan u voor. Hij is een Schots-Birmese gitarist, muzikant en producer uit Schotland. Sinds 2011 heeft hij niet minder dan vijf volledige albums en zes EP’s uitgebracht.

The Prog Mind review: “Sithu has that knack for purposeful guitar licks that I hear in Plini’s music, and in many up and coming bands. This means that he thinks a lot about his riffs and licks, and nothing feels sloppy or like filler. Overall, his music, to me, sounds “gracious”, though I’m not exactly sure what I mean by that. I can detect that smooth and inspired tone, and he’s had it in spades from the very first album. In fact, I first came across his work when he opened for Haken in the US a few years ago, and I was immediately impressed not only by his skill, but also by his humility.… Read more...