Art Rock Show – ÁTTA (Week 42)

Sigur Rós is een IJslandse postrockband. De groep bestaat uit zanger/gitarist Jón Þór ‘Jónsi’ Birgisson, en bassist Georg ‘Goggi’ Hólm. De muziek van Sigur Rós wordt omschreven als postrock. Een kenmerk van de muziek is de geleidelijke opbouw die soms aanwezig is: nummers beginnen langzaam en bouwen zich op tot een groots klinkende, emotionele climax, ook wel ‘intense droomrock’ genoemd…

Tom Huizenga van NPR: “Sigur Rós’ music, with its lush layers of slow-churning grandeur, has often commanded a symphonic feel. ÁTTA, the band’s eighth album, manages to be its most majestic and intimate at the same time. Strings, keyboards and vocals swell to dramatic heights, while bittersweet melodies look inward for release. (…)

ÁTTA unspools like a symphonic song cycle, with frontman Jónsi’s high-flying falsetto often reaching for operatic ecstasy in songs like “Skel” (Shell), which he calls “the emo song,” and “Ylur” (Warmth) where the singer stays aloft, riding the spiraling thermals of strings and electronics.… Read more...

Art Rock Show – Yay! (Week 41)

Na een reeks epische, uitgestrekte en koptelefoonvriendelijke albums is Motorpsycho terug met een vrij kort en wat popgerelateerd en album. Een plaat met voornamelijk akoestische nummers: dat teruggrijpt naar de invloed van de jaren ’60 en ’70 op de muziek.

Amped-Up review: “Motorpsycho ging altijd over de balans tussen hard en zacht, elektrisch en akoestisch, groot en klein, licht en schaduw … en nu was de tijd rijp voor een lichtere toets om de weegschaal in evenwicht te brengen. Yang naar de Yin van vroeger, meer epische werken (N.O.X., The Crucible en Chariot Of The Gods), is dit ook een album dat eigenlijk heel goed werkt bij een kopje thee op de middag.

Hoewel zoals altijd duidelijk geïnspireerd door helden uit de late jaren ’60/begin jaren ’70 gaat Yay!… Read more...

Art Rock Show – Nemesis (Week 40)

Cairo is de band van Rob Cottingham (toetsen en zang). Hij is met name bekend van de band Touchstone. Een andere troef is ongerwijfeld zangeres Rachel Hill. Hun vocalen passen goed bij elkaar.

Jacco Stijkel van Prog Wereld: “Nemesis begint heel overtuigend met Asleep at the Wheel. Het begin is behoorlijk stevig en ruig, waarna we met een mooie overgang op moderne neo-prog worden getrakteerd. Weer een fijne overgang brengt de luisteraar naar een rustig gedeelte, waarna Cairo de muziek weer opbouwt naar de dreigende hardheid van het begin. Heel mooi hoe de band dit nummer sluitend maakt. En precies op het juiste moment stopt.

Het tweede nummer is Trip Wire. Weer lekker ruig. Ook door de zang doet het nummer mij denken aan bands als Transvision Vamp en Garbage, maar dan met overduidelijke (neo-)proginvloeden.… Read more...

Art Rock Show – Take Me Back To Eden (Week 39)

Sleep Token is een Britse alternatieve metalband uit Londen, opgericht in 2016. De groep blijft lekker anoniem. De vijf bandleden gaan schuil onder witte maskers, met vreemde rode tekens. Op een paar jaar tijd heeft de band een stevige en loyale aanhang ontwikkeld die hen wereldwijd bekend heeft gemaakt.

The Prog Mind review: “Take Me Back to Eden is one of those albums that you forget just how good it is until you hear it again.  It has 12 tracks, and by the time I hit track 6, I am just shaking my head about how good it can be.  I’ve even tried to decide which half of the album is better, but it is an extremely consistent work.  It’s great all the way through.… Read more...