Rock On! Wednesday, 9 december – Acquiring The Taste (Pink Floyd, King Crimson, Triangle, Panta Rei)

Psychedelic, heavy, prog and more innovating sounds spanning the late 60s and the early 70s – Wednesday December 9th. Dan’s pick of the week: Pink Floyd (Atom Heart Mother), King Crimson (In The Court Of The Crimson King), Triangle (Triangle), Panta Rei (Panta Rei) & Roger Waters; Ron Geesin (Music From The Body).

Op donderdag 1 oktober 1970 bracht EMI de nieuwe Pink Floyd plaat ‘Atom Heart Mother’uit. De LP met die koe op de hoes vormde het begin van een ware koersverandering. Vanaf toen kwam de band met steeds complexere epische prog en werd de psychedelica steeds meer naar de achtergrond geschoven.

Dick van der Heijde van Prog Wereld: “De mannen van Pink Floyd, de pioniers, hadden het in hun vingers, met name Roger Waters was behoorlijk bedreven geraakt in het manipuleren van de opnameband. Tot op heden weet dat geëxperimenteer enorm veel indruk te maken. Er werd wat af gefröbeld op de plaat met allerlei omgevingsgeluiden en stereo-effecten. Zo hebben Waters en Mason de instrumentale Atom Heart Mother suite, die de gehele a-kant van de lp in beslag neemt, voorzien van hinnikende paarden, explosies en optrekkende motoren. Deze zitten zo listig in de muziek dat ze het ritme cadans geven. Ook het slotnummer van de plaat, Alan’s Psychedelic Breakfast, zit vol omgevingsgeluiden. Wat heet: de luisteraar is er gedurende 13 minuten te gast aan de ontbijttafel van ene Alan Stiles. Te horen valt dat hij eieren bakt en zo. Dat alles wordt een aantal maal onderbroken voor enkele gave passages muziek. De balans is hier naar mijn idee iets te ver doorgeslagen naar de geluiden, maar zo aan het eind van de plaat kan dat wel. Tegenwoordig zou men kunnen spreken van een ‘hidden track’ die weliswaar niet verborgen is.

Naast de toegevoegde geluidseffecten is het vooral de verrijking van het lange titelnummer met koor en orkestarrangementen dat het album zo memorabel heeft gemaakt. Het orkest in kwestie heet The Abbey Road Session Pops Orchestra. Voor de partijen heeft Pink Floyd samengewerkt met Ron Geesin, een experimenteel componist en vriend van Nick Mason. Geesin heeft maandenlang aan de partituren gesleuteld en het resultaat mag er zijn. Euforisch en bombastisch banen hoorns, tuba’s en trombones zich een weg door het nummer om de zes delen ervan bij elkaar te houden. Hiertoe is er het loeisterke thema, zoals dat in het openingsdeel, Father’s Shout, al gepresenteerd wordt. (…)

Het is buitengewoon hoe de mannen Floyd met relatief eenvoudige muziekpatronen zo’n enorme sfeer weten te creëren. Geef ze een paar akkoorden, laat ze ermee pingelen en je krijgt prachtnummers als If en het melancholieke Fat Old Sun.

Summer ’68 is er ook zo een. De blazers uit de Suite maken er weer hun opwachting. Vrolijk trompettert de trompet door dit Beach Boys-achtige nummer en het is duidelijk dat assistent geluidstechnicus Alan Parsons een prima voorbeeld heeft gehad. Dit nummer zorgt met z’n geblaas min of meer voor een link tussen  beide plaatkanten, waardoor “Atom Heart Mother” toch als geheel overkomt, ook op cd. Ondanks die zwart-witte grazer op de voorkant.”

Wednesday December 9th, 12:00 noon CET Brussels – 11 a.m. GMT London. Repeated: 16:00 & 20:00 hrs CET Brussels, 3 p.m. & 7 p.m. GMT London. Ends: 12 midnight CET Brussels, 11 p.m. GMT London.